Povijest HAPKIDO-a

Povijest borilačkih vještina u Koreji je vrlo duga. Najstariji dokazi su kipovi i slike pronađeni u grobnici dinastije Muyong Chong (oko 3. stoljeća pr. Kr.) koje prikazuju ratnike u borbenim pozama. U to doba, Koreja je bila podijeljena na tri kraljevstva: Silla, Koguryo i Paekje. Sva tri kraljevstva su imala jake vojske (u Koguryo zvanih “SonBae”, u Silla “Hwarang”) koje su izučavale vještinu nenaoružane borbe. U to vrijeme, vještina se zvala HwaRang-Sul ili SuBak / SooBakh-Do /.

Subak se razvio u vještinu taekkyon ( izgovor: tekjon ), koja se često koristila na vojnim demonstracijama, i na turnirima na kojima su se ratnici mogli dokazati u međusobnom nadmetanju. To posebno dolazi do izražaja za vrijeme dinastije Koryo (918. – 1392. n.e.), koja ujedinjuje tri kraljevstva, i kada se natjecanja u taekkyonu koriste u svrhu pronalaženja talentiranih novih vojnika ili čak promaknuća vojnika u časnike. Kroz stoljeća, taekkyon razvija mnogo specifičnih nožnih tehnika. Za vrijeme dinastije Joseon, konfucijanizam zamjenjuje budizam kao službena religija, i društvo postaje manje fokusirano na ratovanje i viši društveni slojevi počinju se više baviti poezijom i glazbom. Shodno tome, taekkyon postaje zanimacija nižih društvenih slojeva i preživljava kao narodna igra sve do početka 20. stoljeća.

Za vrijeme japanske okupacije Koreje (1901. – 1945.) sve korejske borilačke vještine su strogo zabranjene i taekkyon praktički izumire. Mnogo Korejaca putuje u Japan na studij i tamo se upoznaje s vještinama ju-do, karate-do, aikido. Po završetku drugog svjetskog rata i japanske okupacije, vraćaju se u Koreju i otvaraju škole borilačkih vještina, korejski “Moo-Sool” izgovor MuSul = ratnička umjetnost podijeljene na pretežito udaračke Tang-Soo-Do; Soo-Bakh-Do ili više hvatačke YU-DO korejski ĐUDO ili JUDO, odnosno miješane hvatačko-udaračke HAP-KI-DO pod utjecajem AIKIDO-a iz Japana. Ideogram izvorno kineski isti je Wu-Shu ( vu-šu), Moo-Sul ( mu-sul) i Bu-Jutsu ( bu-đucu) za izraz “ratnička umjetnost-umijeće”, ili uz dodatak DO ratnički put: BU-DO japanski, MOO-DO korejski i WU-DAO kineski.

Hapkido se razvio sažimanjem stilova, uključujući Kung Fu (Wu shu) iz Kine, Aikido i Judo iz Japana, Taekwondo i S’sirum iz Koreje. Postoje nekoliko varijacija Hapkidoa, ali u osnovi su sve nastale miješanjem rečenih stilova. Odlika Hapkidoa je da se vježbači postignu maksimalnu fleksibilnost za obranu i to pomoću mekih tehnika kao što su poluge na zglobove i bacanja te tvrdih tehnike kao udarci rukama, nogama te tehnika oružjem.

Mnoge od ovih tehnika razvijane su od strane ratničke kaste koja je bila kičma vojski iz vremena tri kraljevstva rane Koreje. Obzirom da su neprestano bili u sukobu, svako kraljevstvo je napravilo škole borilačkog umijeća koje su postale osnove onoga što se danas podučava. Godine 688. Silla kraljevstvo je pokorilo ostala dva kraljevstva i ujedinila ih u Koguryo kraljevstvo. Ratnička kasta tada nazvana Hwarang, razvila je i usavršila tehnike nazvane Tae kyon. One postaju osnova za udarce nogama za Hapkido, Taekwondo i ostale Korejske borilačke vještine. Tokom slijedećih stoljeća borilačke vještine evoluiraju u Koreji. U njima se nalaze elementi koji su pridodani u Hapkido.

Kako su u staroj Koreji bili u prošlosti razvijeni sustavi borenja pretežno udarcima nogama, osobito iz skoka i u letu, osnivači svih korejskih udaračkih stilova-škola ( kwan ) preferirali su noge, za razliku od japanskog karate-do sustava ( ryu=stil, škola ) koji je u to vrijeme preferirao pravocrtne udarce rukama; Čak su održani susreti korejskih i japanskih praktikanata u Koreji i Japanu, više u propagandne svrhe, pa i “susret timova” Koreje i Japana u sistemu “karate-do”. Korejci su utjecali na japanski karate-do, osobito škola Kyoku-Shin-Kai-Kan-Do koju je osnovao Koreanac Choi-Yeung-Eui i japanizirao ime u Mashutatsu Oyama, a inače je izvorno trenirao Moo-Duk-Kwan Soo-Bakh-Do ( osnivač velemajstor Hwang-Kee ). Najbrojnija nacionalna manjina u Japanu su potomci doseljenika i radnika iz Koreje, MuSul i TaeKwonDo i HapKiDo masovniji su nego Karate-Do, jer japanski nacionalni sustav borenja je ipak Ju-Do, koji je obvezan u svim školama kao sustav tjelovježbe i samokontrole.

Otac preteče Hapkidoa je Choi Yong Sool (1904-1986). Kao dijete bez roditelja je odveden u Japan. Zaposlio se kao sluga kod majstora Sokaku Takede iz Daito ryu aiki ju jutsua (korejski – Dai Dong Ryu Hapki Yu Sool). Također je trenirao kod njega i poslije smrti majstora (1945) vratio se u Koreju grad Taegu. Jednog dana bogataš po imenu Suh Bok Sub (koji je bio nositelj crnog pojasa iz Juda), vidio je kako se Choi uspješno obranio od grupe napadača. Bio je toliko impresioniran da je pozvao Choia da mu pokaže još neke tehnike. Suh je tada zamolio Choia da ga podučava. On je pristao. Suh je ustanovio školu, a Choi je svoju vještinu nazvao Yu Sool (Ju Jutsu na japanski). Kasnije je promijenio naziv u Yu Kwon Sool. Choi je podučavao Yu Kwon Sool tokom mnogo godina.

Ji Han Jae je rođen 1936. Godine 1949. počeo je trenirati kod majstora Choia njegovu vještinu Yu Kwon Sool. Ji je trenirao vrlo intenzivno i otvorio je svoju školu 1957. U suradnji s Kim Moo Woongom razvio je nožne udarce, dodao meditacije te spajanjem svog iskustva s naučenim razvio novu vještinu. Odabrao je ime Hapkido. Ponudio je taj naziv Choiu, kao izraz poštovanja prema svom učitelju. Koincidencija je da postoji Japanska vještina koja se piše istim znakovima (Aikido) pa je Ji promjenio ime u Kido da bi se izbjegle zbrke. Ipak, rastuća popularnost njegove verzije Hapkidoa uvjerila ga je da se treba vratiti originalnom imenu. Korea Athletic Association (Korejsko udruženje za tjelovježbe-atletiku; državno tijelo) kao službenu organizaciju 1955 registriralo je Korea Hapkido Association. Korea Athletic Association i korejsko ministarstvo obrazovanja proglasili su tek 1965. HAPKIDO korejskom nacionalnom ratničkom vještinom, još bez naznaka sportskih karakteristika ili sportskih pravila.

HAPKI-DO ili HAPKIDO, umjetnost kooordinirane KI-energije i vrtložnih kretnji, derivat japanskog sustava AIKIDO; sa istim povjesnim izvorom u Daito ryu aikijujutsu. Razvilo se mnogo hapkido škola. Stil za vojno-policijske potrebe nazvan je “Teuk-Gong MuSul”.
U današnje vrijeme Do Joo Nim (osnivač) Hapkida Ji Han Jae iako u osamdesetim godinama svog života i dalje podučava, vodeći brojne seminare širom svijeta.